എന്മനം ആകാശമായെങ്കി-
ലതിലൊരു താരകമായി
നീയരികിലുണ്ടാകുമെന്നു നിനച്ചു
കരുതിവച്ച നിശകളെയേകാന്‍
ഇനിയെത്ര രാവുകള്‍
കാത്തിരിക്കണം .
പൂവുകള്‍ പുഞ്ചിരിക്കുമ്പോഴും
ഇളംതെന്നല്‍ തഴുകുമ്പോഴും
സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ തലോടുമ്പോഴും
ഓര്‍ക്കുക,
നീയാകുന്ന വെള്ളിനക്ഷത്രത്തിനായ്
കത്തുനില്‍ക്കുകയാണ് ഞാന്‍ .
മഴമേഘങ്ങളെന്നില്‍ നിന്നു
നിന്നെയകറ്റുമ്പോള്‍ പെയ്തിറങ്ങുന്ന
കണ്ണുനീര്‍ തുള്ളികള്‍
മണ്ണിന്റെ ഗന്ധമേകി
എന്നില്‍ വന്നണയുന്നു
ഒടുവില്‍ നീ എന്റെ ആകാശത്തില്‍
നിന്നകന്നുപോയ്
മറ്റൊരു താരകമായി
ഇണചേര്‍ന്നു
പുതുതാരകത്തിനു ജന്മമേകി
ശോഭ പരത്തുന്നേരം ...
നിശകള്‍ മറന്നുപോയെന്‍
നയനങ്ങള്‍ക്ക് പകലുകള്‍
മാത്രം കൂട്ടിരുന്നു .
ഒരു നാള്‍ നീ തിരിച്ചറിയുന്ന നിശ,
അന്നെന്‍ നയനങ്ങളിലുദിച്ച്
മനസ്സില്‍ വിടരാനാകില്ല നിനക്ക്,
നിത്യസുഷുപ്തിയുടെ ആഴങ്ങളിലേയ്ക് കണ്ണുകളും
ആഗ്രഹങ്ങളുടെ ചുടലയിലേയ്ക്കു -
എന്റെ ആകാശവും വിരുന്നുപോയിട്ടുണ്ടാകും .
No comments:
Post a Comment