എന്‍റെ പ്രണയം !!

അറിയുന്നു ഞാന്‍
നിന്‍ സ്പര്‍ശമെന്‍
ഓരോ കണ്ണിമകള്‍
അടയുന്തോറും

കാതോര്‍ക്കുന്നു ഞാന്‍
നിന്‍ സ്വരമെന്നില്‍
വന്നണയും നിമിഷ് -
ത്തിനായ് കാതിരിക്കുമെന്‍
മനം അറിയാതെ പോയി നീ

കരയാതെ ചിരിക്കാതെ
ഇന്നുമെന്‍ മനം
ചിത്തഭ്രാമാതിലെന്ന
പോല്‍ ആകുകില്‍

ഇനിയും പൊഴിയാത്ത
എന്‍ സ്നേഹപൂക്കള്‍
കൊണ്ടൊരു പൊന്നോണ
പൂക്കളം തീര്‍ക്കുമെന്നും നിനകായ്

അറിയാതെ എന്‍
നൊമ്പരം നിന്‍
നയനം നനച്ചുവെങ്കില്‍
ആ നനവില്‍ ചുട്ടു പോള്ളുമീ
എന്‍ ഹൃദയമെന്നുമേ

നീവരും സുന്ദര
നാളില്‍ സുകൃത
പുന്ന്യതിനായ്
കാത്തിരിപ്പൂ ഞാന്‍

ഇനിയും വരികയില്ലെന്‍
ചരെയെന്നാകുകില്‍
മരണതെയെങ്കിലും
വരിക്കുമെന്‍ പ്രണയം .

ഉദരചിത്തം ...!!

നൊമ്പരമുള്ളിലൊതുക്കി
യാത്രയാകുന്നു ഞാന്‍
നിന്ദ്രയേന്താതെ
ഒരുനേരമെങ്കിലുമിത്തിരിയന്നം
വിശപ്പിന്‍ മറുമൊഴിയ്ക്കു
തേടിയല്പം വെളിച്ചത്തിനായ്‌ ...
ആരോ വലിച്ചെറിഞ്ഞ
ഭോജനമെങ്കിലുമിന്നെന്നുദരം
നിറച്ചുവെങ്കില്‍ ...,
ഒരു തുണ്ടുവസ്ത്രമീമാറു
മറചിരുന്നുവെങ്കില്‍ ...
പടിവാതില്‍ക്കല്‍
കൈനീട്ടുമ്പോള്‍
ക്ഷിപ്രകോപിയാം മേലാളന്‍
ദൂരെയാട്ടിയ
സ്വപ്നങ്ങളൊക്കെയും
തീണ്ടാപാടകലെ വിലപിച്ചു
നഷ്ടസ്വപ്നവും പേറി
യാത്രയാകുന്നു മറ്റൊരു
ദിക്കിലേക്ക് ...........

കാലം!!

നമസ്കരിക്കും
ഞാനിന്നുമെന്നീശ്വര -
സന്നിധിയില്‍
കാലങ്ങള്‍ മാറ്റുന്ന
കോലങ്ങള്‍ക്കായിന്നു

നാമൊരേ മണ്ണില്‍ പിറന്നു
ഒരേ നിശ്വാസമുള്‍ക്കൊണ്ട്‌
പുതുജീവനായ് തുടിക്കുന്നു

ജാതി ചോദിയ്ക്കുന്നു ഭൂവില്‍
ജനിക്കും മാനുഷ്യരെല്ലാം
മാനുഷജാതി താന്‍

നിന്‍ സിരയിലൊഴുകും
രക്തവര്‍ണ്ണമാണെന്‍
സിരയിലുമൊഴുകുന്ന -
ന്നെന്നോര്‍ക്കുക

കാലമെത്ര മാഞ്ഞാലും
മായ്ചാലും നിന്‍
സിരയിലെ രക്തവര്‍ണ്ണം
മായില്ലോരിയ്ക്കലും

എന്‍ നാവീ ഭൂവിനെ -
കുറിച്ചെന്തു ചൊന്നാലും
തീവ്രവാദമെന്നു -
മുദ്രകുത്തുന്നു ലോകം

ദുര്‍ഗതിയെന്തേ ഭൂവില്‍
ഒരു കൂട്ടത്തിനായോ ?

ഈ ദുര്‍ഗതി
കാണുവാനാകാത്ത
പ്രിയ പുത്രനെയും
കൊല്ലുക പോംവഴി

നാളെയെന്നോടവന്‍
ചോദിയ്ക്കു ,മെന്തിനീ -
ഭൂവില്‍ വര്‍ണ്ണങ്ങള്‍മാറുന്നു

ഈക്കലമാത്രെയും ഭൂവില്‍
മാനുഷ്യര്‍ കാലനെക്കാള്‍
വിഷം ചീറ്റുന്നു,വിന്നും...

യാത്ര ചോദിയ്ക്കുന്നേരം
രക്തബന്ധവും നിന്നില്ല ആറടിമണ്ണ് തന്‍
മാനുഷാ നിന്നീ സുകൃതവും!!