ആ മുഖം

ഓര്‍മയില്‍ എവിടെയോ മറക്കാന്‍ ആഗ്രഹിച്ചു ഞാന്‍
എന്നിലെ മനസും ആഗ്രഹിച്ചു മറന്നാലും എന്ന്
പക്ഷെ വിദൂരതയില്‍ ഞാന്‍ കണ്ട മുഖം
ആരുടെതായിരുന്നു , അത് എന്റെ കുഞ്ഞിളം കിളിയാണോ
എന്‍റെ മനസ്സില്‍ പരവേശത്തിന്റെ അഗ്നിവേശം
എന്‍റെ കാലുകള്‍ ഇടറി , എന്റെ കണ്ണുകള്‍ നനഞ്ഞു
വീണ്ടും ആ വിദൂരതയിലേക്ക് ഞാന്‍ ദുഃഖത്തോടെ നോക്കി
അപ്പോഴേക്കും കണ്ണുനീര്‍ എന്‍റെ കണ്ണുകളെ മൂടിയിരുന്നു
എന്‍റെ മനസിന്റെ കിളികൂട്ടിലേക്ക് വീണ്ടും ഓര്‍മയുടെ
തിരമാലകള്‍ ആദി ഉലഞ്ഞു , ഒരു നിമിഷം നിശബ്ദമായി
ഞാന്‍ നിന്നു ..... സ്നേഹം മനസിനെ ചിത്തഭ്രമം ആക്കിയോ
അറിയില്ല മനസിന്റെ കിളിക്കൂട്‌ ഇന്നും എന്നും
അവള്‍ക്കായി ഞാന്‍ തുറനിട്ടു , വീണ്ടും ....
ആ വിദൂരതയിലേക്ക് ഞാന്‍ നോക്കി നിന്നു
അവളുടെ മുഖം , അവളുടെ നിഴല്‍ പോലും
എനിക്ക് കാണാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല ........
വീണ്ടും വരുമെന്ന പ്രതീക്ഷയില്‍
ഞാന്‍ മടങ്ങി എന്‍റെ ഏകാന്തതയുടെ ലോകത്തേക്ക് ........

ബാല്യകാലം

ഓര്‍മയില്‍ മാഞ്ഞുപോയി എന്റെ കുട്ടികാലം
എന്റെ മനസ് നേര്‍ത്ത സങ്കടത്തോടെ
ഓര്‍ത്തുപോയി എന്റെ ബാല്യകാലം
ഇനി ഒരിക്കലും തിരിച്ചു വരാത്ത കാലം
ഇനി ഒരിക്കലും തിരിഞ്ഞു നോക്കാത്ത കാലം
ആരും മറക്കാത്ത പുണ്യകാലം

മഴ

ആകാശം മഴ മേഘങ്ങള്‍ കൊണ്ടു മൂടി
മഴയുടെ നേര്ത്ത തുള്ളികള്‍
ഭൂമിയില്‍ പതിച്ചു
ആ തുള്ളികളില്‍ നിന്നും
മണ്ണിന്‍റെ ഗന്ധം ഞാന്‍ അറിഞ്ഞു
വേദനയാല്‍ വിങ്ങുന്ന മനസ്സില്‍
സ്നേഹത്തിന്‍ മഴതുള്ളി വന്നു വീണു എങ്കില്‍
എന്ന് ഞാന്‍ ആശിച്ചു ...........

എന്റെ സ്വന്തം

ഓര്‍മയില്‍ മഞ്ഞുപോകാതെ നിന്‍ മുഖം
കോരി ചൊരിയുന്ന മഴയുടെ ആരവം
ആ മഴയുടെ തുള്ളികളെ പോലെ എന്റെ മനസും വിതുംബുകയാണ്
മിന്നല്‍ പോലെ വന്നു മായുന്ന അവളുടെ ഓര്‍മ്മകള്‍
നനഞ്ഞു നില്ക്കുന്ന പൂവിനെ പോലെ
വേദനയാല്‍ എന്റെ മനസും നനഞ്ഞു പോയി
നഗരത്തിലെ തിരക്കില്‍ എന്റെ കണ്ണുകള്‍ തിരഞ്ഞു
ആ മുഖം ഒന്നു കണ്ടിരുന്നെങ്കില്‍
ഒരിക്കല്‍, ഒരിക്കല്‍ കൂടി മാത്രം
ആ മുഖം കാണാന്‍ കഴിഞ്ഞിരുനെന്കില്‍
അറിയാതെ ആശിച്ചു എന്റെ മനസും
മഴ പോലെ പെയ്തിറങ്ങും എന്ന പ്രതീക്ഷ
അതാണെന്റെ ജീവിത കാത്തിരിപ്പും ....