പിരിഞ്ഞു പോയ എന്‍ നഷ്ടവസന്തമേ
നിന്‍ ഓര്‍മകളില്‍ ഞാന്‍ ഇന്നും ജീവിക്കുന്നു
ആരും അറിയാതെ ആരോടും മിണ്ടാതെ
എന്‍ നൊമ്പരം ഞാന്‍ ഉള്ളിലൊതുക്കി
നിന്‍ സ്വരമോന്നു കേള്‍ക്കാനായി കാതോര്‍ത്തു
നിന്‍ മുഖമൊന്നു കാണാനായി ആഗ്രഹിച്ചു
എന്‍ ഉള്ളിലെ സ്നേഹപത്രം നിന്നില്‍
നില്‍ക്കുമ്പോള്‍ എന്തെ നീ അറിഞ്ജീല
എന്റെ സ്നേഹത്തെ , എന്റെ പ്രണയത്തെ
അഴകാര്‍ന്ന നിന്‍ മുടിയും
ചെമ്പകം മണക്കുന്ന നിന്‍ ഗന്ധവും
അറിയാതെ ഇന്നുമെന്നില്‍ ഉള്ളില്‍ നിറയുന്നു
നിന്‍ ഗാനമാത്രയില്‍ ഉറങ്ങിയ
ഞാനിന്നു ഉറക്കം വെടിഞ്ഞ ഒരു നിലപക്ഷിയായി മാറി ..............
No comments:
Post a Comment